Een cliëntondersteuner vertelt: “Een cliënt van mij, een jonge meid van 26 jaar met een behoorlijke verstandelijke beperking, leeft op van knutselen en wil heel graag een vriendin(netje).
Het lukt haar helaas niet deze contacten zelf op te bouwen of in stand te houden. Ze had één vriendin die helaas is verhuisd en sindsdien is zij erg teruggetrokken. Vader meldde zijn dochter bij MEE aan om samen te zoeken naar mogelijkheden die aansluiten bij de behoeften en wensen. Een maatje zou een hele fijne (tussen)oplossing zijn. De cliënt vindt namelijk nieuwe contacten spannend en het hebben van een maatje is laagdrempelig. Helaas is momenteel ook hier de vraag groter dan het aanbod en zijn er wachtlijsten.
Tijdens het scrollen door mijn cliëntenbestand leek er (op papier) een perfecte match te zijn tussen deze cliënt en een andere jonge cliënt. De meiden hebben beiden aan mij aangegeven dat zij heel graag een vriendinnetje zouden willen, maar vaak niet aansluiten bij kinderen van hun eigen leeftijd.
De vader van het meisje werd enthousiast en gaf aan dat dit is wat hij meer en vaker zoekt in de hulpverlening; iemand die met je meedenkt in oplossingen!”